പ്രിയപ്പെട്ട അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി വാഴിച്ചറിയുവാന്‍ മകന്‍ പാച്ചു എഴുത്ത് ...എനിക്ക് ഇവിടെ വളരെ സുഖമാണ് ....നിങ്ങള്ക്ക് സുഖമെന്ന് കരുതുന്നു ....എന്നെ നിങ്ങള്‍ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിട്ടുണ്ട് ...എനിക്കായി നിങ്ങള്‍ ഒരു പാട് പണവും ആരോഗ്യവും ചിലവഴിച്ചു .......ഞാന്‍ ഇന്ന് പാച്ചുവല്ല പഞ്ചന്‍ എന്നാ നെറ്റ്വര്‍ക്ക് എന്‍ജിനീയര്‍ ആണ് .....എന്റെ പേര് ഞാന്‍ നിങ്ങളറിയാതെ മാറ്റി ക്ഷമിക്കണം .,......ആ പഴഞ്ചന്‍ മലയാള പേരുകള്‍ ഇവിടെ ആര്‍ക്കുമില്ല ................................അമ്മയുടെ തയ്യല്‍ മെഷീന്‍ ഇല്ലങ്കില്‍ ഞാനില്ല എനിക്കെല്ലാം മറിയാം...........പക്ഷെ ഞാനിന്നു ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഭര്‍ത്താവാണ് ചാറ്റിംഗ് വഴി കിട്ടിയ ഒരു റഷ്യക്കാരി .....അവള്‍ക്കു നിങ്ങളെ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹമില്ല .......നിങ്ങളെ അറിയിക്കാതെ കല്യാണം കഴികേണ്ടി വന്നു നിങ്ങള്‍ ക്ഷമിക്കണം ......നിങ്ങള്‍ ശപിക്കില്ല എന്നറിയാം ശപിച്ചാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമല്ല ....എനിക്കതില്‍ വലിയ വിശ്വാസമില്ല .................................ഞാന്‍ കാട് കയറി ക്ഷമിക്കണം ,എനിക്ക് പ്രധാനപെട്ട മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട് ...നിങ്ങള്‍ എനിക്കായി ചിലവഴിച്ച കാശ് എത്രയാണ് എന്നനിക്കറിയില്ല താല്‍പര്യവുമില്ല.......ഞാന്‍ ഒരു സംഖ്യ നിശ്ചയിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് ....ഈ കത്തിനോട്കൂടെ കുറച്ചു കാശ് ഉണ്ട് അത് ആ സംഖ്യയുടെ ആദ്യ ഘടുവാണ് ഇതിന്റെ അവസാന ഘടു എന്ന് നിങ്ങളുടെ കയ്യില്‍ എത്തുന്നുവോ അന്ന് നമ്മള്‍ തമ്മിലുള്ള ഭന്തം വിച്ചേദിക്കപെടും.......................... പവിത്രന്റെ കയ്യിലെ കത്ത് നിലത്തേക്ക് വീണു കൂടെ പവിത്രനും ....................ജാനകിയുടെ കണ്ണ് നീര്‍ ആരുകാണാന്‍.....................................ഇളംതെന്നലിന്റെ കുളിര്മ്മപോലും അവരോട് കരുണ കാണിച്ചില്ല ......................................
വാല്‍കഷ്ണം :-
വ്രദ്ധസദനം പെരുകിവരുമ്പോള്‍ ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങള്‍ നിലനില്‍ക്കുന്നില്ലേ ..?? കാലം മാഴ്ച്ചു കളഞ്ഞ മാതാപിതാക്കളുടെ സ്നേഹം ഇന്ന് കവലകളില്‍ വില്‍ക്കാന്‍ മക്കള്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ എങ്ങനെ ഇത്തരം വ്രദ്ധസദനങ്ങള്‍ ...............!!!!??
നടക്കുമ്പോള്‍ മണ്ണിലിഴയും. ഭൂമിക്കൊരു വിശറി. കുഴലായ് താഴേക്കുവന്ന് കുടപോലെ വീര്‍ക്കുന്ന ഈ കാല്‍ക്കുപ്പായത്തില്‍ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ യൗവനം മുഴുവന്‍ കയറിയിറങ്ങി. ബെല്‍ബോട്ടം ഒരു താരമായിരുന്നു.കേരളത്തിന്റെ കലണ്ടറില്‍ എഴുപതുകള്‍ മാത്രമാണ് എപ്പോഴും ഓര്‍മിക്കപ്പെടുന്നത്. ചുവന്നനിറത്തില്‍ വികാരഭരിതമാം കാലം. കേള്‍ക്കുമ്പോഴേ മനസ്സിലെത്തും. വേട്ടനായ്ക്കളായി പാഞ്ഞ പോലീസ് ജീപ്പുകള്‍, പുലിക്കോടന്റെ ചിരി, കക്കയത്ത് ഉരുണ്ടൊടുങ്ങിയ ഒരാള്‍...എഴുപതുകള്‍ക്ക് രാജന്റെ മുഖമാണെങ്കില്‍ എണ്‍പതുകള്‍ നടന്നിരുന്നത് വേണു നാഗവള്ളിയെപ്പോലെയായിരുന്നു. കരയാന്‍ വെമ്പിനില്‍ക്കുന്ന കാമുകന്റെ ഛായ. ബെല്‍ബോട്ടം പാന്റിട്ട വേണു നാഗവള്ളിയില്‍ അക്കാലത്തെ നേരില്‍കാണാം. ചെവിയെ മൂടിപ്പൊതിഞ്ഞിറങ്ങി കാറ്റില്‍ പറക്കുന്ന മുടി. കവിളിലൂടെ ഒലിച്ച കൃതാവ്. രണ്ടു പോക്കറ്റുള്ള ഷര്‍ട്ടിന്റെ കോളര്‍ പട്ടി നാക്കുപോലെയിരിക്കും. കണ്ണുകള്‍ ദൂരെയെവിടെയോ ആണ്. എണ്‍പതുകളിലെ എന്തിനും കാല്പനിക ഭാവമുണ്ടായിരുന്നു. സിനിമയില്‍, പാട്ടില്‍ ഉടുത്തൊരുങ്ങലിലെല്ലാം നിഴലിച്ച ഒരുതരം സൗമ്യപ്രകൃതം. മലയാളിയുടെ ജീവിതത്തെ ഇത്രമേല്‍ പ്രണയഭരിതമാക്കിയ മറ്റൊരു കാലമില്ല.
നായകന്റെ കൈയിലെ പുസ്തകത്തില്‍നിന്ന് മറ്റൊന്നു കൂടി വായിച്ചെടുക്കാം. അത് കവിതയുടെ കാലമായിരുന്നു. കടമ്മനിട്ടയുറഞ്ഞതും അയ്യപ്പന്‍ പാടിയതും ചുള്ളിക്കാട് പൂത്തതും.... മലയാളത്തിലെ എക്കാലത്തെയും പ്രേമഭരിതമായ വരികള്‍ അന്നുണ്ടായി. ദുഃഖം ആനന്ദമായ കാലം. കവിതയുടെ സര്‍പ്പദംശനം. യൗവനം പറഞ്ഞു: ''ഐ വാണ്ട് യുവര്‍ വൈല്‍ഡ് സബ്സ്റ്റന്‍സ്...'' ചോരചാറിച്ചുവപ്പിച്ച പനീര്‍പ്പൂക്കളായി ഓര്‍മ്മപുസ്തകങ്ങളില്‍ കൊഴിയാതെ കിടക്കുന്ന കുറെ വരികള്‍.ഈ കാലം എണ്ണപ്പണം തേടിയുള്ള മലയാളിയുടെ അവസാനിക്കാത്ത യാത്രയുടെ തുടക്കം കൂടിയായിരുന്നു. പേര്‍ഷ്യയുടെ സ്ഥാനത്ത് ദുബായ് എന്ന വാക്കുണ്ടായ സമയം. പത്രങ്ങളുടെ ചരമക്കോളത്തില്‍ മക്കളുടെയും മരുമക്കളുടെയും ബ്രാക്കറ്റില്‍ ഗള്‍ഫ് എന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയതും ഗള്‍ഫുകാരന്റെ കമ്പോളനിലവാരം കുത്തനെ ഉയര്‍ന്നതും അന്നായിരുന്നു. പെര്‍ഫ്യൂമുകളുടെ വാസന പടര്‍ന്ന നാളുകള്‍. വി.സി.ആറിലൂടെ സിനിമകള്‍ വീട്ടിലേക്ക് വന്നതും വിമാന ചിഹ്നമുള്ള എയര്‍മെയിലുകള്‍ പറന്നതും പിന്നെ പച്ചയും മഞ്ഞയും ചുവപ്പും കലര്‍ന്ന ലുങ്കികള്‍ വ്യാപകമായതും...
മനസ്സ് ഒരു സ്ലേറ്റ് പോലെയാണ്.കാലം മഷിപ്പച്ച കണക്കെയും.അങ്ങനെനോക്കുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ അക്ഷരങ്ങളുമാണ്.മാഞ്ഞുപോകുമ്പോഴും ഒരു നനവ് ബാക്കിനില്‍ക്കും.മനസ്സിനെ സ്ലേറ്റെന്നുവിളിക്കാന്‍ മറ്റൊന്നുകൂടിയുണ്ട്.ഓര്‍മ്മകളുടെ അക്ഷരമാല നെഞ്ചോടുചേര്‍ത്തു പിടിച്ച ഒരു സ്ലേറ്റില്‍ നിന്ന് തുടങ്ങുന്നു.
മാമ്പഴക്കാലത്താണ് വഴിക്ക് ഏറ്റവും മധുരം.കണ്ണിമാങ്ങാചുന പുരണ്ട കാറ്റില്‍ മാവുകളിലേക്ക് കല്ലുകള്‍ മത്സരിച്ച് പറന്നു.കുപ്പായത്തില്‍ കറകള്‍ ഭൂപടങ്ങള്‍ വരച്ചു.
അന്ന്, പൊതിച്ചോറുകള്‍ ഓരോവീട്ടിലേയും അടുപ്പിന്റെ അവസ്ഥ കൂടി പറഞ്ഞു തന്നു.ചോറിനൊപ്പം ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കറി കൊണ്ടുവരുന്നയാളായിരുന്നു ഏറ്റവും സമ്പന്നന്‍.കുപ്പായത്തിലെ അലുക്കുകളിലും സ്ലേറ്റിലെ പലവര്‍ണ്ണമുത്തുകളിലും നന്നായി പൊതിച്ചോര്‍ ഒരാളെ തുറന്നുകാട്ടി.ചോറുപൊതിയുമായി ഒറ്റയ്ക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നവരെ കൂട്ടുകാര്‍ ഡമ്പന്‍ എന്നു വിളിച്ചു.പക്ഷേ അവരില്‍ ചിലരുടെ പൊതികളിലെ ചോറു നനഞ്ഞുകുതിര്‍ന്നതായിരുന്നു.അച്ഛനും അമ്മയും പട്ടിണിയിരുന്ന് ബാക്കിപിടിച്ച അത്താഴബാക്കി.വെള്ളം അമ്മയുടെ കണ്ണീര്‍ പോലെ അതില്‍നിന്ന് വാര്‍ന്നുപോകാതെ നിന്നു.ഒപ്പം ഒന്നോ രണ്ടോ മുളക് ഇടിച്ചത്.മനസ്സിന്റെ നീറ്റല്‍ കൂടിയായപ്പോള്‍ അതിന് എരിവേറി.ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നവരിലെ അഭിമാനികള്‍ ഒളിപ്പിച്ചുവയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചത് ചോറുപൊതികളിലെ വേദനയായിരുന്നു.
ഞ്ഞ നുണ അവന് ഇഷ്ടമുള്ള വിഭവമായി ചോറിനുള്ളില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കും.ഒരു മരച്ചോട്ടില്‍ ആദ്യമായി ഒന്നിച്ചിരുന്നുണ്ട ദിവസമാണ് കന്നിസ്പര്‍ശനത്തിന്റെ സുഖമറിഞ്ഞതും.ചോറും കറിയും പുരണ്ട പത്തു വിരലുകള്‍ ചേര്‍ന്നുള്ള ചുംബനം.ജീവിതം റയില്‍പ്പാളങ്ങള്‍ പോലെ നീണ്ടപ്പോള്‍ പൊതിച്ചോര്‍ പിന്നെയും വളര്‍ന്നു.അണുകുടുംബങ്ങളുടെ അന്നമായി അതിന്നും പരശുവിലും വേണാടിലും ചെന്നൈമെയിലിലും യാത്രചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.പൊതിച്ചോര്‍ ഇന്നും സ്വന്തം ഗന്ധത്തോടെ ബാക്കി നില്‍ക്കുന്നത് തീവണ്ടിക്കൂപ്പേകളില്‍ മാത്രമാണ്.
